XII

For whom do you wreathe the nuptial wreath
Of roses, lilies, and thyme?
Whose radiant brow shall lie beneath
The blossoms wreathed in this nuptial wreath,
Woven in Love’s warm clime?
Tears and blushes from them outbreathe.
For whom do you weave the nuptial wreath
Of roses, lilies, and thyme.

XIII

You can only bestow the wreath on one
Of roses, lilies, and thyme.
And what though another’s heart be won?
You can only bestow the wreath on one,
Can only give tears to the heart undone
That will throb to your marriage chime
When the wreath is given to the happier one
Of roses lilies and thyme.

XIV

We can love but once in life,
Once only and sincerely;
And but once feel Love’s sweet strife;
We can love but once in life.
No words with wisdom rife
Can change the matter; clearly
We can love but once in life,
Once only, and sincerely.

Translation from Poets and Poetry of Poland A Collection of Polish Verse, Including a Short Account of the History of Polish Poetry, with Sixty Biographical Sketches of Poland’s Poets and Specimens of Their Composition by Paul Soboleski

XII

Komu ślubny splatasz wieniec
Z róż, lilii i tymianka?
Ach, jak szczęśliwy młodzieniec,
Komu ślubny splatasz wieniec!
Pewnie dla twego kochanka?
Wydają łzy i rumieniec,
Komu ślubny splatasz wieniec
Z róż, lilii i tymianka.

XIII

Jednemu oddajesz wieniec
Z róż, lilii i tymianka;
Kocha cię drugi młodzieniec:
Ty jednemu oddasz wieniec;
Zostawże łzy i rumieniec
Dla nieszczęsnego kochanka,
Gdy szczęśliwy bierze wieniec
Z róż, lilii i tymianka.

XIV

Kto kocha, ten nic nie traci,
Ł¹le, kto się miłości wzbrania —”
Miłość słodko gorycz płaci;
Kto kocha, ten nic nie traci;
Miłość twój wdzięk ubogaci,
Będziesz godniejszą kochania —”
Kto kocha, ten nic nie traci,
Ł¹le, kto się miłości wzbrania.