This process, this is life driven by a will
Opposed to it, because it finds death
Inside. This friction, benevolent resistance
Aimed toward staying in the background

Of one infinity. This heavy inertia
Weighing toward a cozy genesis filled with
Stale blood. This propensity to falling
On a sure bed – a safe and sated bottom.

This process is the dying not yet traversed
By anyone on the road; through which a reverse
Rememberance of the dead does not shine.

This process, believe me, is real in time
By which the heroism will mature in my chest
To allow me to rightfully nurse at your breast.

Translation by Tomasz Gil and used with permission

Ten ruch: tak, to jest życie, napędzane wolą
Sprzeciwu wobec siebie, gdyż znajduje śmierć
W sobie samym, to tarcie, dobrotliwy opór
Zmierzający do tego, by zostało w tle
Jednej nieskończoności, tez bezwład ciążenia
Ku przytulnej genezie wypełnionej krwią
Zastałego odoru, tę chęć opadnięcia
Na pewne łóżko, syte bezpieczeństwem dno.

Ten ruch jest umieraniem jeszcze nie przeżytym
Przez nikogo po drodze, której nie przebiegło
Wsteczne wspomnienie życia kogoś, kto już zmarł.

Ten ruch, uwierz, gdy mówię Ci, jest rzeczywisty
W czasie, który pozwoli dojrzeć bohaterstwu:
Takiemu, co uprawni z Twojej piersi ssać.

I didn’t come on time
The season hasn’t opened yet
and the locals keep saying
nothing will happen here

Yesterday
I saw the professor was carried out
in a dustbin – so small was he
Right – people shrink here
savings on food
and coffin planks

The professor
The Professor was the whole epoch
He was dragging his leg
It was a sign
of the professor’s latest mistress
her name was Andrew
Right – nothing will happen here

Right – I didn’t come on time
Whoever lives
is dying fast
one vacant room is already being used
for storage
surely, before long
they’ll take down the bars

Right – this is the end
They mop corridors
Polish floors

Translated by Jan Kaluza

Sezon jeszcze nie otwarty
a już miejscowi mówią
że tu się nic nie zacznie

Wczoraj
widziałem wyniesiono w kubełku
pana profesora taki był mały
Tak, tu się ludzie kurczą
oszczędność w jedzeniu
i deskach na trumnę

Pan profesor
Pan profesor to była cała epoka
Ciągnął za sobą nogę
To był ślad
po ostatniej kochance pana profesora
miała na imię Andrzej
Tak, tu już nic się nie zacznie

Tak, zjechałem tu nie w porę
kto żyw
ten umiera pospiesznie
jedną wolną już salę
zamieniono na składzik
pewnie już niedługo
założą tu klamki

Tak, to już jest koniec
Myją korytarz
Pastują podłogi

My vocabulary so small! Hope’s term Tomorrow
Is only conjugated in Your person
While Love’s word evades my tongue and fails
To compose itself from Hunger’s letters

By despair emboldened, I’m leaving Your dream
Gripping my own with teeth in desperate hope.
Tell me: is there anything else to do
When even Death can’t verbalize its works?

Translation by Tomasz Gil and used with permission of the translator.

Mój słownik jest ubogi! Słowo nadziei: “jutro”
Odmienia się jedynie przez Twoją osobę.
A już słowo miłości omija język: złożyć
Z głosek głodu się nie chce lub składa za późno,

Gdy już, rozpaczą harda, Twój sen opuszczam: z moim
Snem w zębach, jak nadzieja rozpaczliwa każe.
Powiedz: czy coś innego czynić mi pozostaje,
Gdy śmierć też nie potrafi jeszcze się wysłowić?