Leaves are falling thickly;
Where once the tree grew free
Now there sits a wild bird
Calling by a grave.

O, for ever and ever,
Poland’s fate is clouded;
Endeavours fade like dreams,
And the land is shrouded in sorrow.

Cottages are burned;
Villages destroyed;
Women lament,
Homeless in the fields.

Men have fled,
From family and friends;
Crops shrivel and die,
Untended.

Young men gather to defend
The walls of Warsaw;
Poland begins to rise
From darkness.

Fighting on through blizzard,
And summer heat,
Then came autumn
To thin our ranks.

Now the war is over,
Our toil expended in vain.
The fields we once tilled
Remain empty.

Some lie buried;
Some languish in prison;
Some wander in exile,
Homeless and hungry.

Heaven has not helped us;
Mens’ heads hang down.
The unsown fields turn to waste,
And nature’s gifts are as nothing.

Leaves are falling thickly;
And more leaves, thick and dark.
Dear cherished land,
See how your sons,
Driven for your sake,
Now suffer and die for you.

With but a handful of Polish soil,
We can create a new land.
Freedom through force now seems impossible.
Traitors flourish and the people too good-hearted.

Translation unattributed

Leci liście z drzewa,
Со urosło wolne;
Nad mogiłą śpiewa
Jakieś ptaszę роlne:
Nie było, nie było
Polsko dobra tobie;
Wszystko się prześniło,
A twa dziatwa w groble.

Popalone miasta,
Spustoszone sioła;
А w polu niewiasta
Zawodzi dokoła:
Wszyscy poszli z domu
Wzięli z sobą kosy;
Robić niema komu,
Giną w polu kłosy.

Kiedy pod Warszawą
Dziatwa się zbierała,
Zdało się, że z sławą
Wróci Polska cała;
Bili zimę cała;
Вili się przez lato,
А w jesieni za to
I dziatwy nie stało.

Skończyły się boje,
Аlе próżna praca,
Во w dziedziny swoje
Nikt z braci nie wraca;
Jednych ziemia gniecie,
A drudzy w niewoli —
А inni po świecie
Bez chaty, bez roli.

Ni pomocy z nieba,
Ani ludzkiej ręki,
Pusto leży gleba,
Darmo kwiatów wdzięki.
О! biedna kraino!
Gdyby сi rodacy,
Cо za Ciebie giną,
Wzięli się do pracy.

I po garstce ziemi
Z Ojczyzny zabrali,
Jużby dłońmi swemi
Polskę usypali;
Во, wybić się siła,
Ani daj nam, Boże!
Gdy wrogów przybyło,
А nikt nie pomoże.