When, with the bronze coloured rust
Of yellowing autumn leaves, wilting clouds languish,
We guess what is the message these clouds hold for us,
While saddening in their far-distant anguish.

Gossamer settles soft upon each greying lock,
Lamps flicker for dead souls on each grave,
Will come soon, will come soon, that last hour on the clock
When towards these lamps our souls also shall leave.

If life is but a thread, then one can cut this thread,
Can float off on a cloud, as if on silver raft,
Ah, how easy, ah how easy would life be instead
If dying were not easier by half!

Translated by Marcel Weyland

Kiedy miedzianą rdzą
Po żółkłych jesiennych liści więdną obłoki,
Zgadujemy, czego od nas obłoki chcą,
Smutniejące w dali swojej wysokiej.

Na siwych puklach układa się babie lato,
Na grobach lampy migocą umarłym duszom.
Już niedługo, niedługo czekać nam na to,
Już i nasze dusze ku tym lampom wkrótce wyruszą.

Jeżeli życie jest nicią – można przecięć tę nić,
I odpłynąć na obłoku niby na srebrnej tratwie…
Ach, jak łatwo, ach, jak łatwo byłoby żyć,
Gdyby nie żyć było jeszcze łatwiej!

At the vegetable stall on market day,
Such conversations are the way:
‘You may lean on me, Mr Dill,
You really have gone through the mill’.
‘Now is that surprising my dear Chive,
I’ve been withering here since five!’
Then to that Kohlrabi says:
‘Just look at robust Turnip’s rays!’
Pea moves to pat Turnip’s blushes,
And to ask: ‘No more crushes?’
‘Thank you, no. Hardly at all,
That’s to say, since the last fall’.
‘But Miss Parsnip is so poorly,
Pale, thin, and quite deadly really.’
‘Oh, what a life!’
Sighted old Knife.
Mr Beetroot keeps his distance
From Miss Onion’s dire insistance:
‘My dear Beetroot, my red darling,
Will you not be my prince charming?’
Mr Beetroot only holds his breath:
‘Away you go, not for all the world’s wealth.
I want a dear beetroot wife,
Without days of crying strife’.
‘Oh, what a life!’
Sighted old Knife.
Then quite suddenly Bean was heard:
‘And you also want to join the herd?’
‘Don’t be too big for your boots’,
To this little Brussels sprouts hoots.
‘Did you ever see the like?’
Bristled Carrot at the fight.
‘Let’s ask Cabbage for some help’.
‘Cabbage! That head’s soft as felt!’
To that Cabbage asks them sadly:
‘Why are you quibbling so madly?
Why the stupid altercation
When soup is our destination.’
‘Oh, what a life!’
Sighted old Knife.

Trans. A. Korzeniowska

Na straganie w dzień targowy
Takie słyszy się rozmowy:
—žMoże pan się o mnie oprze,
Pan tak więdnie, panie koprze”.
—žCóż się dziwić, mój szczypiorku,
Leżę tutaj już od wtorku!”
Rzecze na to kalarepka:
—žSpójrz na rzepę – ta jest krzepka!”
Groch po brzuszku rzepę klepie:
—žJak tam, rzepo? Coraz lepiej?”
—žDzięki, dzięki, panie grochu,
Jakoś żyje się po trochu.
Lecz pietruszka – z tą jest gorzej –
Blada, chuda, spać nie może”.
—žA to feler” –
Westchnął seler.
Burak stroni od cebuli,
A cebula doń się czuli:
—žMój buraku, mój czerwony,
Czybyś nie chciał takiej żony?”
Burak tylko nos zatyka:
—žNiech no pani prędzej zmyka,
Ja chcę żonę mieć buraczą,
Bo przy pani wszyscy płaczą”.
—žA to feler” –
Westchnął seler.
Naraz słychać głos fasoli:
—žGdzie się pani tu gramoli?!”
—žNie bądź dla mnie taka wielka” –
Odpowiada jej brukselka.
—žWidzieliście, jaka krewka!” –
Zaperzyła się marchewka.
—žNiech rozsądzi nas kapusta!”
—žCo, kapusta?! Głowa pusta?!”
A kapusta rzecze smutnie:
—žMoi drodzy, po co kłótnie,
Po co wasze swary głupie,
Wnet i tak zginiemy w zupie!”
—žA to feler!” – westchnął seler.

She comes to me in a dream,
Whispering lovingly, Take me …
Not daring to disturb my sleep;
Her hands around my shoulders,
And I know, she is not of this world.

She enters into my silence,
I feel, and I hear,
Here to dance with me
A little shy, a little cautious,
And I know, this premonition makes no sense.

She comes to me in a dream,
Whispering lovingly, Take me …
Saying, if you awake,
I will return to the vortex of God
And I know, once again, she will never exist.

Translation by Dcn. Jim

Przychodzi do mnie we śnie,
Szemrze miłośnie: Weź mnie…
Snu mi zakłócić nie śmie;
Swoje ręce z moimi plecie,
A ja wiem, że jej wcale nie ma na świecie.

Przychodzi w moją ciszę,
I czuję ją, i słyszę,
Jak we mnie się kołysze
Taka trwożna, taka ostrożna,
A ja wiem, że jej nawet przeczuć nie można.

Przychodzi do mnie we śnie,
Szemrze miłośnie: Weź mnie…
Mówi, że dla mnie wskrześnie,
Że powróci w ten odmęt boży,
A ja wiem, że już jej nikt nigdy nie stworzy.