Thoughts and opinions from a Priest in the PNCC
Black night, silver night.
World without end
In time and space.
The middle of the Milky Way.
Doesn’t it pass us all?
Passes human conception.
Translation by Dcn. Jim
Noc czarna, srebrna noc.
Świat nieskończony
W czasie i przestrzeni.
Pośrodku Droga Mleczna.
Któż po niej przechodzi?
To przechodzi ludzkie pojęcie.
There were two of them in an empty world:
Cain and Abel.
One the keeper of sheep, the other working the fields,
one was strong, the second — weak.There were two brothers and two different loves given
to God the Creator:
one offering the slaughtered sheep,
the second – wheat, corn and mint,
sweet cucumber.There were two brothers, one without envy
– Abel? Cain?
They quarreled at the offertory altar,
the strong kill the weak … This is repeated …
I know nothing more.
Translation by Dcn. Jim
Było nas dwóch na pustym globie:
Kain i Abel.
Jeden baranki pasał, drugi na roli robił,
jeden był mocny, drugi – słaby.Było nas dwóch braci i dwie różne miłości
do Boga stwórcy:
jeden baranki mu składał zarżnięte,
drugi – pszenicę, kukurydzę i miętę,
słodkie ogórki.Było nas dwóch braci, któryś z nich pozazdrościł
– Abel ? Kain ?
Pokłóciliśmy się u ofiarnych ołtarzy,
słaby silnego zabił… To się powtarza…
I nie wiem dalej.
The lip is the lip’s friend, the hand the hand’s
Lying next each other each one understands
To whom he belongs – each one of the buried dead.
Unwillingly the night goes overhead;
The earth asserts itself, but hesitantly ;
And leaflessly the leaves move on a tree.
God stirs the wind and space: but He is high
Above the forest’s distant forest sigh.
The wind says this to space:
“I’ll not be back
Across this forest while the night shines black.”
Still darkness thickens, pierced by small starlight.
The seagulls flying over the sea are white.
One says : “I’ve heard the fate of stars foretold.”
The next: “I’ve watched the heavens themselves unfold.”
The third is silent, but because it knew
Two bodies, glowing in the darkness, who
Wove darkness into their embrace: it found
Them made of the caress in which they wound.
Translated by Jerzy Peterkiewicz and Burns Singer
Wiedzą ciała, do kogo należą,
Gdy po ciemku obok siebie leżą!
Warga-wardze, a dłoń dłoni sprzyja-
Noc nad nimi niechetnie przemija.
Świat się trwali, ale tak niepewnie!…
Drzewa szumią, ale pozadrzewnie!…
A nad borem, nad dalekim borem
Bóg porusza wichrem i przestworem.
I powiada wicher do przestworu:
“Już nie wrócę tej nocy do boru!”-
Bór się mroczy, a gwiazdy weń świecą,
A nad morzem białe mewy lecą.
Jedna mówi:”Widziałam gwiazd losy!”
Druga mówi:”Widziałam niebiosy!”-
A ta trzecia milczy, bo widziała
Dwa po ciemku pałające ciała…
mrok, co wsnuł się w ich ściśliwe sploty,
Nic nie znalazł w ciałach, prócz pieszczoty!
Grey horse, you don’t know: grey horse, you don’t know.
Why are you musing so?
You don’t know the road, don’t know the road
To my darling across the snow.My love has forsaken you and me.
Without a word she has gone
Unless you find the road to her
We must both search on and on.Grey horse, we’ll outrun: grey horse, we’ll outrun.
It will be hard to keep pace.
We’ll outrun this wind which is blowing
We shall not rest from our chase.Grey horse, my heart: grey horse, my heart:
My heart weighs more than I:
For it has lost all thought of hope
And it doesn’t even know why.
Translated by Burns Singer
Siwy koniu, siwy koniu!
Coś tak zadumany?
Nie wiesz drogi, nie wiesz drogi
Do mej ukochanej.Moja miła nas rzuciła,
Nie wyrzekłszy słowa;
Jak nie znajdziesdz do niej drogi
Zginąć nam gotowa.Siwy koniu, siwy koniu,
Ciężko tobie będzie,
Przegonimy wiatr, co wieje,
Nie spoczniemy w pędzie.Siwy koniu, siwy koniu,
Ciężej sercu memu –
Bo straciło już nadzieję,
Samo nie wie czemu!
Hey! to that red, homemade wine,
that we drank, standing in the doorways of pubs
in the alpines on high!… I was young
and desired your mouth, girlIt has been years and years pass yet gain:
different wines and honey mead
held in my hand, but this divine wedding
was mine only once … Hey! hey! my tears flow! …Do you remember? (No wonder that, I am crying, —
me, once the bold one…) One eye flickers
and in my mouth the flavor of your mouth burns …then – never again! Hey, homemade wine!
silent pubs on the alpine ridge!
years of your youth! vanish before the world …
Translation by Dcn. Jim
Hej! to czerwone, to wieśniacze wino,
któreśmy pili przed progiem gospody
w alpejskich górach!… Jakże byłem młody
i jak pragnący twoich ust, dziewczynoMinęły lata i znów lata miną:
różne się wina pieniły i miody
w ręku mych, ale takie boskie gody
raz tylko miałem… Hej! hej! łzy mi płyną!…Czy ty pamiętasz? (Nie dziw się, że płaczę, —
dawniej się śmiałem…) Jedno oka mgnienie
i na mych ustach twoich ust płomienie…potem — już nigdy! Hej, wino wieśniacze!
cicha gospodo na alpejskim grzbiecie!
lata wy młode! rozpierzchłe po świecie…
From Poklosie poezje, 1894-1904 by Jerzy Żuławski.
When all the women in the transport
had their heads shaved
four workmen with brooms made of birch twigs
swept up
and gathered up the hairBehind clean glass
the stiff hair lies
of those suffocated in gas chambers
there are pins and side combs
in this hairThe hair is not shot through with light
is not parted by the breeze
is not touched by any hand
or rain or lipsIn huge chests
clouds of dry hair
of those suffocated
and a faded plait
a pigtail with a ribbon
pulled at school
by naughty boys.
Translated by Adam Czerniawski
Kiedy już wszystkie kobiety
z transportu ogolono
czterech robotników miotłami
zrobionymi z lipy zamiatało
i gromadziło włosyPod czystymi szybami
leżą sztywne włosy uduszonych
w komorach gazowych
w tych włosach są szpilki
i kościane grzebienieNie prześwietla ich światło
nie rozdziela wiatr
nie dotyka dłoń
ani deszcz ani ustaW wielkich skrzyniach
kłębią się suche włosy
uduszonych
i szary warkoczyk
mysi ogonek ze wstążeczką
za który pociągają w szkole
niegrzeczni chłopcy.
In Defense to Drunkards
Earth, that drinks rain, refreshes the trees:
Oceans drink rivers: stars quaff up the seas:
So why should they make such a terrible fuss
Over insignificant tipplers like us?
Translated by Jerzy Peterkiewicz and Burns Singer
To A Mathematician
He discovered the age of the sun and he knows
Just why the wrong or the right wind blows.
He has looked at each nook of the ocean’s floor
But he doesn’t see that his wife is a whore.
Translated by Jerzy Peterkiewicz and Burns Singer
To the Holy Father
I can not call you Holy, father — of shame you have none,
Once, a great priest, I see your sons.
Translated by Dcn. Jim
Za Pijanicami
Ziemia deszcz pije, ziemię drzewa piją,
Z rzek morze, z morza wszytki gwiazdy żyją.
Na nas nie wiem, co ludzie upatrzyli –
Dziwno im, żesmy trochę się napili.
Na Matematyka
Ziemię pomierzył i głębokie morze,
Wie, jako wstają i zachodzą zorze;
Wiatrom rozumie, praktykuje komu,
A sam nie widzi, że ma kurwę w domu.
Na Świętego Ojca
Świętym cię zwać nie mogę, ojcem się nie wstydzę,
Kiedy, wielki kapłanie, syny twoje widzę.
So the fences crack and break
When they crowd festive for their soul’s sake.
The priest in church shouts and shrieks,
The churchyard barrel crackles and leaks.
Someone shakes a wicker basket;
Another a drum, a pipe or a casket;
While the third cranes his neck up
To shout to the cantor or drain his cup.
And they count eggs-the hens shriek
On the altar-the pigs squeak.
And truly indulgences came our way
After we’d squeaked our brains away.
And yet King David did the same
When, on his harp, he praised God’s name.
They go away believing twice
That they have gained by sacrifice.
And certainly their throats are filled.
If that’s reward they should be thrilled.
Few of them remain alive
Till hours for evening prayers arrive.
By vesper time there’s many a neck
Ploughs the ground on a long trek.
They carry him to the fence by the head.
“Indulgences were too much,” it is said.
Translated by Jerzy Peterkiewicz and Burns Singer
Bo się już więc tam łomi chrust,
Kiedy się zejdą na odpust.
Ksiądz w kościele woła, wrzeszczy,
Na cmyntarzu beczka trzeszczy;
Jeden potrząsa kobiałką,
Drugi bębnem a piszczałką,
Trzeci, wyciągając szyję,
Woła: “Do kantora piję!”;
Kury wrzeszczą, świnie kwiczą,
Na ołtarzu jajca liczą.
Wieręśmy odpust zyskali,
Iżechmy się napiskali.
Inak też tak Dawid czynił,
Zawżdy z arfą Boga chwalił.
Także idą precz z tą wiarą,
Iż wygrali tą ofiarą.
Razem też odpłatę znają:
Pełną szyję nalewają.
A rzadki z onej odpłaty,
Aby doczekał komplaty.
Bo więc drugi na nieszporze
Dawno ziemię szyją porze.
Wloką go za łeb do chrustu:
Nie mógł przechować odpustu.
Gold’s tried by a touchstone – man, by gold;
But owning it or not, with virtue hath naught ado.
Vainly the gentle metal they praise and rebuke;
E’er free of it’s he whom Lord God gave reason.He’s spurned greed unsated, he’s spurned odious fear;
Owning not, he yearns not; in profusion, he pales not.
He lends not on account, nor vainly squanders;
Gold he prizes in measure, both greatly and little.Still by word and deed did thy grandchild, Jesse,
Freely declare excess wealth excess poison.
To whom He giveth not, God’s more kind than
To him with surfeit; who’d judge right, knows.In woe, man so wishing, shall obtain solace;
‘Tis easy tho, all faring well, one’s mean to lose;
A sweetly ulcer from this sad indolence ariseth,
For what healthy seems, doth work greatest harm.No longing have I for fame in both fortunes;
Yet him I know truly content who solace in Thee
Alone, O Lord, doth take, who of other cares is empty,
And who for thy sake, thoughts of self hath scorned.
Translated by Richard Sokoloski
Złoto znać na strzechstenie, człowieka na złocie;
Mieć abo nie mieć złota – nic przez się ku cnocie.
Próżno chwalą i ganią ten kruszec łagodny:
Komu Pan Bóg dał rozum, zawżdy jest swobodny.Wygnał chciwość niesytą, wygnał strach szkarady,
Więc nie wzdycha nie mając, w dostatku nie blady.
Nie pożycza u skrzynie, darmo nie szafuje,
Z baczeniem złoto drogo i tanie szacuje.Ale jawnie oświadczył słowy i przykładem
Twój wnuk, Jesse, iż zbytnie skarby zbytnym jadem.
I z tym, komu ich nie da, Bóg barziej łaskawie,
Niż z tym, co ich ma nazbyt; zna, kto sądzi prawie.W nędzy człowiek dostanie, gdy chce, pocieszenia,
Trudno, gdy wszytko k myśli, nie stracić baczenia.
Skąd z letargu smutnego wrzód smaczny przychodzi,
Bo się to zdrowo widzi, co nabarziej szkodzi.Nie pożądam znacznym być w nieszczęście oboje,
Lecz znam prawie szczęśliwym, kto pociechy swoje
W tobie samym ma, Panie, próżen inszych rzeczy,
I dla ciebie sam siebie wzgardził mieć na pieczy.
My son, give me my spade and plow —
To labor is our lot,
And though a lonely being now,
I’ll guard our little cot.Within the valley of thy birth
Lies armor we will raise;
‘Tis hid within our native earth,
Awaiting better days.And when I see thee draw once more
Thy father’s conquering sword,
I’ll dream our night of slavery is o’er,
And freedom is restored.And oh, my son, weep not for me;
These aged hands can toil
For our support–but ’tis for thee
To guard our native soil.My hope on God and thee depends,
And God will me reward;
My corn will grow to feed the friends
Whose swords our freedom guard.See where yon trees their branches wave,
And shroud the church in gloom,
There, sooner than become a slave,
Thy sire will find a tomb.And if returned from foes o’ercome,
To me be tear-drops given;
If not, thy arms must share my tomb,
And seek thy sire in heaven.
From —Poets and Poetry of Poland A Collection of Polish Verse, Including a Short Account of the History of Polish Poetry, with Sixty Biographical Sketches of Poland’s Poets and Specimens of Their Composition— by Paul Soboleski.
