Recent Posts

Most Used Categories

Category: Poetry

You are Here :
Poetry

May 19 – I have placed my heart in God’s service by Jacopo Da Lentino

I have placed my heart in God’s service
So that I might ascend to Heaven,
To the holy place where I have heard,
There’s always laughter, joy and fun:
I’d not want to go without my Lady,
Of the clear brow, and golden hair,
Without her I could never be happy,
Separated from my Lady fair.

But I do not speak with real intent
Of committing any sin if I should say,
I’ll not see her lovely movement,
Her gentle look and lovely face:
For I would be utterly content,
To find her there, glorious to my gaze.

Translated by A. S. Kline

Io m’aggio posto in core a Dio servire,
Com’io potesse gire in paradiso,
Al santo loco ch’aggio audito dire
U’si mantien sollazzo, gioco e riso.

Sanza mia donna non li voria gire,
Quella c’ha blonda testa e claro viso,
Chè sanza lei non poteria gaudire,
Estando da la mia donna diviso.

Ma non lo dico a tale intendimento,
Perch’io peccato ci volesse fare,
Se non veder lo suo bel portamento,

E lo bel viso e ‘l morbido a sguardare:
Chè lo mi teria in gran consolamento,
Veggendo la mia donna in ghioria stare.

Poetry

May 18 – Untitled by Halina Poświatowska

why in the city of Santiago
do boys smile
and why do the trees
greet me amiably with branches

why in the city of Santiago
do the streets climb to the sky
and why does the sun
live in the open windows

why in the city of Santiago
does the wind comb my hair
with warm hand
and sometimes
touch my cheek and mouth

why did the city of Santiago
like a frightened butterfly
fly away from me

I am freezing in the midst of alien cities

Translation by Marek Lugowski

Los Dominicos Church, Las Condes District in Santiago de Chile

dlaczego w mieście Santiago
uśmiechają się chłopcy
i drzewa
pozdrawiają mnie przyjaźnie gałęźmi

dlaczego w mieście Santiago
ulice pną się do nieba
i słońce
mieszka w oknach otwartych

dlaczego w mieście Santiago
wiatr rozczesuje mi włosy
ciepłą ręką
i czasem
dotyka policzka i ust

dlaczego miasto Santiago
jak przestraszony motyl
odfrunęło ode mnie

marznę pośrodku obcych miast

Poetry

May 17 – Field flowers by Barbara Lewandowska

Field flowers bow in the wind.
Inviting us to breathe in, to watch.
Even nuns smile their way.
When they fade, in white lace heads their seeds embraced.
Why burst forth, cast off in an instant?
Forever a home in flowers for beetles and butterflies…

Translation by Dcn. Jim

Dandelion

Polny kwiatek na wietrze się kłania.
I zaprasza do wąchania, oglądania.
Nawet mniszek uśmiecha się do nas.
Gdy przekwitnie, w białej głowie ma nasiona.
Po co zrywać, by rzucić za chwilę?
Niech mieszkają w kwiatkach żuki i motyle…

Poetry

May 16 – The Tale of Paul and Gerry by Aleksander Fredro

Paul and Gerry live in one house
Paul upstairs, and Gerry downstairs;
Paul, peaceful, he doesn’t bother anyone
Gerry dreams-up crazy games like a wild animal.
Chasing peace from the building:
Like a dog, a rabbit – running between tables
Rushing about, slipping through, tumbling,
Kicking and trumpeting, yelling to exhaustion.
Paul was exhausted, he could take no more;
Going down to Gerry he humbly asked:
– Most honored sir mercy, please a little quiet,
Upstairs my windows are breaking. —
And Gerry said: – FREEDOM, Tommy,
In one’s own home. —

What are you saying? Paul could but whimper,
Going back home, hat in hand.
The next day Gerry was snoring loudly,
And from above something dripped on his nose.
He sprang from his bed and looked to the ceiling.
What! bang — trapped. He views a hole above
And sees … What’s this? his room filled with water below,
Paul above, sitting on the commode with a fishing rod.
— Most honored sir what are you doing? — Fishing.
– Oh, dear sir, water is dripping on my head!
And Paul said: – FREEDOM, Tommy,
In one’s own home. —

The moral of the story:
What goes around comes around.

Translation by Dcn. Jim

Paweł i Gaweł w jednym stali domu,
Paweł na górze, a Gaweł na dole;
Paweł, spokojny, nie wadził nikomu,
Gaweł najdziksze wymyślał swawole.
Ciągle polował po swoim pokoju:
To pies, to zając —” między stoły, stołki
Gonił, uciekał, wywracał koziołki,
Strzelał i trąbił, i krzyczał do znoju.
Znosił to Paweł, nareszcie nie może;
Schodzi do Gawła i prosi w pokorze:
—” Zmiłuj się waćpan, poluj ciszej nieco,
Bo mi na górze szyby z okien lecą. —”
A na to Gaweł: —” Wolnoć, Tomku,
W swoim domku. —”

Cóż byłe mówić? Paweł ani pisnął,
Wrócił do siebie i czapkę nacisnął.
Nazajutrz Gaweł jeszcze smacznie chrapie,
A tu z powały coś mu na nos kapie.
Zerwał się z łóżka i pędzi na górę.
Sztuk! puk —” Zamknięto. Spogląda przez dziurę
I widzi… Cóż tam? cały pokój w wodzie,
A Paweł z wędką siedzi na komodzie.
—” Co waćpan robisz? —” Ryby sobie łowię.
—” Ależ, mospanie, mnie kapie po głowie!
A Paweł na to: —” Wolnoć, Tomku,
W swoim domku. —”

Z tej to powiastki morał w tym sposobie:
Jak ty komu, tak on tobie.

Poetry

May 15 – Off Season by Rafał Wojaczek

I didn’t come on time
The season hasn’t opened yet
and the locals keep saying
nothing will happen here

Yesterday
I saw the professor was carried out
in a dustbin – so small was he
Right – people shrink here
savings on food
and coffin planks

The professor
The Professor was the whole epoch
He was dragging his leg
It was a sign
of the professor’s latest mistress
her name was Andrew
Right – nothing will happen here

Right – I didn’t come on time
Whoever lives
is dying fast
one vacant room is already being used
for storage
surely, before long
they’ll take down the bars

Right – this is the end
They mop corridors
Polish floors

Translated by Jan Kaluza

Martwy sezon

Sezon jeszcze nie otwarty
a już miejscowi mówią
że tu się nic nie zacznie

Wczoraj
widziałem wyniesiono w kubełku
pana profesora taki był mały
Tak, tu się ludzie kurczą
oszczędność w jedzeniu
i deskach na trumnę

Pan profesor
Pan profesor to była cała epoka
Ciągnął za sobą nogę
To był ślad
po ostatniej kochance pana profesora
miała na imię Andrzej
Tak, tu już nic się nie zacznie

Tak, zjechałem tu nie w porę
kto żyw
ten umiera pospiesznie
jedną wolną już salę
zamieniono na składzik
pewnie już niedługo
założą tu klamki

Tak, to już jest koniec
Myją korytarz
Pastują podłogi

Poetry

May 14 – Mobile – from Sonnets in White by Stanisław Grochowiak

O come into my sonnet – it’s taut and golden,
As if Calder had cut the foliage and wind,
You move your hand and give it a hint –
New gardens for you to open.

O come into my sonnet – so taut from longing,
So golden on your steps’ approach,
Look – the tiny bird has begun his song
See the furtive tinfoil butterfly take wing.

You walk through my sonnet – the dress of metal
Turns to you the cup of its every petal
To drink the energy of your breath’s grace…

‘Cause these are visions hardly named
‘Cause these are forms barely marked;
What can they do? – just perish in haste…

Translated by Tomasz Gil and used with permission.

b4lz1sh2

O, zejdź mi w sonet – jest sztywny i złoty,
Jakby to Calder ciął wiatr i listki;
Ręką przesuniesz, a zmieni się wszystki,
Nowe utworzy dla Ciebie ogrody.

O zejdź mi w sonet – tak sztywny z tęsknoty,
Tak złoty z echa twoich kroków bliskich;
Już chudych ptaków rozbrzmiewają gwizdki,
O, już się spłoszył cynfoliowy motyl.

Kroczysz przez sonet – przez kroje blaszane,
A one zawsze zwrócone w twą stronę
Piją energię z twych lekkich oddechów…

Bo są to wizje zaledwie nazwane,
Bo są to formy nieledwie znaczone;
Tyle umieją – co zginąć w pośpiechu…

Poetry

May 13 – untitled by Juliusz Słowacki

The furies torment me, Orfeus,
They tell me to renounce reason
So I will fly in the skies – like Perseus,
And beauty – from the purest white waters,
At dawn’s pale rosy light – will spring
And let me – quench my thirst – I’m burning –
There Parnassus – now and again something in darkness lights
Those … silvery olive trees’ white bark
Dressing them in golden armor. – O witches,
If you are in this forest setting red
Fires – show me the threads
Of life – if the strand’s spun
With my tears – pain – lonely torment,
My heart’s epileptic leaps –
Is near the end –

Translation by Tomasz Gil and used by permission.

Orfeusz i Eurydyka

Przez furie jestem targan ja, Orfeusz,
Mówią mi, abym wyrzekł się rozumu,
A będę latał niebem – jak Perseusz,
A piękność… z wody najbielszego szumu,
Przy bladym różu jutrzenki… wytryśnie
I da mi… otchnąć się… Płomieniem gorę…
Tam Parnas… coraz coś w ciemnościach błyśnie
I tę… srebrzystych oliw białą korę
Ubiera w złote pancerze. – O jędze,
Jeśli jesteście w tym lesie czerwone
Płomieniskami… pokażcie mi przędze
Żywota… jeśli pasmo uprzędzione
Z łez mych – boleści – targań się samotnych,
Epileptycznych skoków mego serca –
Bliskie już końca…

Poetry

May 12 – Spring by Maironis

The bright sun of springtide rose up and from high
It smiles melting hearts with delight.
The larks have already ascended the sky
And merrily chant in their flight.

The earth has awakened! Away in the fields
The breeze roams caressing your breast.
Bright flowers have flooded the meadows and fields
And twine into garlands with zest.

With spring comes a hope lighting up every face.
The heart yearns for love and its bliss.
It tempts me to clasp all the world in embrace
And give it a rapturous kiss.

Translated by Lionginas PaŁ¾Ł«sis

Pavasaris (GÄ—lÄ—s) -- Spring (Flowers) by Mikalojus Konstantinas Ciurlionis

Pavasario saulÄ— praŁ¡vito meiliai
Ir juokiasi, Ł¡irdį vilioja;
IŁ¡kilo į dangŁ³ aukŁ¡tai vieversiai,
ÄŒirena, sparneliais plasnoja.

IŁ¡auŁ¡o! iŁ¡auŁ¡o! VÄ—jelis laukŁ³
Bučiuoja, gaivina krŁ«tinę;
Pabiro, pasklido Ł¾iedai ant lankŁ³ –
VainikŁ³ eilÄ— pirmutinÄ—.

Taip giedra ir linksma! Tiek Ł¡viečia vilties!
Vien meilę norÄ—tum dainuoti,
Apimti pasaulį, priglaust prie Ł¡irdies,
Su meile saldŁ¾iai pabučiuoti!

Poetry

May 11 – A Prayer That Will Be Answered by Anna Kamieńska

Lord let me suffer much
and then die

Let me walk through silence
and leave nothing behind not even fear

Make the world continue
let the ocean kiss the sand just as before

Let the grass stay green
so that the frogs can hide in it
so that someone can bury his face in it
and sob out his love

Make the day rise brightly
as if there were no more pain

And let my poem stand clear as a windowpane
bumped by a bumblebee’s head

Translated by Stanislaw Baranczak and Clare Cavanaugh

Bóg daj mi cierpieć wiele
a potem daj mi umrzeć

Pozwól mi iść przez ciszę
niech nie zostanie po mnie nawet lęk

Spraw niech dalej dzieje się świat
niech morze całuje brzegi

Niech trawa będzie nadal zielona
aby mogła się w niej ukryć żabka
i aby ktoś mógł w niej zanurzyć twarz
i wypłakać miłość

Spraw niech wzejdzie dzień tak jasny
jakby już nie było cierpienia

A mój wiersz niech stoi przezroczysty jak szyba
o którą tłucze główką zbłąkana pszczoła

Poetry,

May 10 – Mom by Rev. Jan Twardowski

St. Joseph shrugs, exasperated
looking to the rest of the saints in heaven,
No longer three wise men,
but scientists, doctors, seers.

Now everything is different,
what was of old, gone, has been,
they bring U.S. dollars instead of gold,
instead of incense – a computer,
instead of myrrh – video

— Oh, the times — thinks the Lord Jesus —
even the star a little mad
and none of it has collapsed,
because mom is still the same.

Translated by Dcn. Jim

Card by Agata - age 10. Gdańsk, Poland

Święty Józef załamał ręce,
denerwują się w niebie święci,
teraz idą już nie Trzej Mędrcy,
lecz uczeni, doktorzy, docenci

Teraz wszystko całkiem inaczej,
to, co stare, odeszło, minęło,
zamiast złota niosą dolary,
zamiast kadzidła – komputer,
zamiast mirry – video

– Ach te czasy – myśli Pan Jezus –
nawet gwiazda trochę zwariowała
ale nic się już nie zawali,
bo wciąż mamusia ta sama.

All Right Reserved © 2005 - 2023