there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
I say, stay in there, I’m not going
to let anybody see
you.there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pour whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery clerks
never know that
he’s
in there.there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
you want to screw up the
works?
you want to blow my book sales in
Europe?there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody’s asleep.
I say, I know that you’re there,
so don’t be sad.then I put him back,
but he’s still singing a little
in there, I haven’t quite let him
die
and we sleep together like
that
with our
secret pact
and it’s nice enough to
make a man
weep, but I don’t
weep, do
you?
Lady of Heaven and earth, and therewithal
Crowned Empress of the nether clefts of Hell,—”I, thy poor Christian, on thy name do call,
Commending me to thee, with thee to dwell,
Albeit in nought I be commendable.But all mine undeserving may not mar
Such mercies as thy sovereign mercies are;
Without the which (as true words testify)
No soul can reach thy Heaven so fair and far.
Even in this faith I choose to live and die.
Unto thy Son say thou that I am His,
And to me graceless make Him gracious.
Said Mary of Egypt lacked not of that bliss,
Nor yet the sorrowful clerk Theopbilus,
Whose bitter sins were set aside even thus
Though to the Fiend his bounden service was.
Oh help me, lest in vain for me should pass
(Sweet Virgin that shalt have no loss thereby!)
The blessed Host and sacring of the Mass
Even in this faith I choose to live and die.A pitiful poor woman, shrunk and old,
I am, and nothing learn’d in letter-lore.
Within my parish-cloister I behold
A painted Heaven where harps and lutes adore,
And eke an Hell whose damned folk seethe full sore:
One bringeth fear, the other joy to me.
That joy, great Goddess, make thou mine to be,—”
Thou of whom all must ask it even as I;
And that which faith desires, that let it see.
For in this faith I choose to live and die.O excellent Virgin Princess! thou didst bear
King Jesus, the most excellent comforter,
Who even of this our weakness craved a share
And for our sake stooped to us from on high,
Offering to death His young life sweet and fair.
Such as He is, Our Lord, I Him declare,
And in this faith I choose to live and die.
Translation by Dante Gabriel Rossetti
Dame du ciel, regente terrienne,
Emperiere des infernaux palus,
Recevez moi, votre humble chretienne,
Que comprinse soie entre vos élus,
Ce non obstant qu’onques rien ne valus.
Les biens de vous, ma Dame et ma Maîtresse,
Sont trop plus grands que ne suis pecheresse,
Sans lesquels biens ame ne peut merir
N’avoir les cieux. Je n’en suis jangleresse:
En cette foi je veuil vivre et mourir.
A votre Fils dites que je suis sienne;
De lui soient mes péchés abolus;
Pardonne a moi comme a l’Egyptienne,
Ou comme il fit au clerc Theophilus,
Lequel par vous fut quitte et absolus,
Combien qu’il eí»t au diable fait promesse.
Preservez moi que ne fasse jamais ce,
Vierge portant, sans rompure encourir,
Le sacrement qu’on celebre a la messe:
En cette foi je veuil vivre et mourir.
Femme je suis pauvrette et ancienne,
Qui rien ne sais; oncques lettre ne lus.
Au moutier vois, dont suis paroissienne,
Paradis peint ou sont harpes et luths,
Et un enfer ou damnés sont boullus:
L’un me fait pour, l’autre joie et liesse.
La joie avoir me fais, haute deesse,
A qui pecheurs doivent tous recourir,
Comblés de foi, sans feinte ne paresse:
En cette foi je veuil vivre et mourir.
Vous portâtes, digne Vierge, princesse,
Iesus regnant qui n’a ne fin ne cesse.
Le Tout Puissant, prenant notre foiblesse,
Laissa les cieux et nous vint secourir,
Offrit a mort sa tres chere jeunesse;
Notre Seigneur tel est, tel le confesse:
En cette foi je veuil vivre et mourir.
Lay out in the meadow
and look into the blue.Soft grass
soft like a kitten’s fur
caressed by your hand.Lay down, stretch out
into the meadow’s embrace …And mellow to bronze.
Nursing on the sunshine.
Translation by Dcn. Jim
Leżę na łące
i spoglądam w błękit.Trawa miękka
jak sierść kocia
łasi się do ręki.Leżę, plackiem leżę
w tych objęciach łąki…I dojrzewam na brązowo.
Opiekam się słonkiem.
As long as you are not a Catholic priest,
do not flee, my friend, from women.
As long as you are not a hermit
prevented by some form of psychosis,
do not run, my friend, from women.
Women generally do not bite,
in any event, not every day.Remember, there is a woman awaiting you somewhere,
Looking out for you every day, missing you,
having your best interests at heart,
and you are running away
as from the plague or a wild beast,
is it nice?She died slowly, waiting,
and you – fleeing – also died.
Translation by Dcn. Jim
Jeżeli nie jesteś katolickim księdzem,
to nie stroń, przyjacielu, od kobiet.
Jeżeli nie jesteś pustelnikiem
zablokowanym czymś w rodzaju psychozy,
to nie uciekaj, przyjacielu, od kobiet.
Kobiety przeważnie nie gryzą,
w każdym razie nie codziennie.Pomyśl sobie, kobieta czeka cię gdzieś,
wypatruje codziennie, tęskni,
ma dla ciebie takie dobre rzeczy,
a ty uciekasz od niej
jak od dżumy albo czegoś w tym rodzaju,
czy to ładnie?Ona umiera powoli, czekając,
a ty —” uciekając —” też umierasz.
and out of love she shed a scarf from her hair
then shed the hair beyond the scarf
then what could be recalled of hair
then what could not now be recalled
she approached him from all sides of the neck
then the neck approached the sides
then the sides approached the neck
then the sides were without sides
then the necks were without necks
she was happy flayed herself of body
then body flayed of body
then what could not remember body
then what remembered nothing
she was always herself for him
while not for him she was herself
while not herself she wasn’t for him
while not for she wasn’t her
Translated by Frank Kujawinski
i z miłości zdjęła chustkę z włosów
potem zdjęła włosy poza chustkę
potem co mogło przypominać włosy
potem co niczego już nie przypominało
zachodziła go ze wszystkich stron szyi
potem szyja zachodziła w strony
potem strony zachodziły w szyję
potem stronom było już bez stron
potem szyjom było już bez szyi
była wesoła zrywała się z ciała
potem ciało zrywała z ciała
potem co mogło nie pamiętać ciała
potem co niczego już nie pamiętało
była ciągle taka sama jego
jak nie jego była taka sama
jak nie taka sama była już nie jego
jak nie sama była już nie taka
This process, this is life driven by a will
Opposed to it, because it finds death
Inside. This friction, benevolent resistance
Aimed toward staying in the backgroundOf one infinity. This heavy inertia
Weighing toward a cozy genesis filled with
Stale blood. This propensity to falling
On a sure bed – a safe and sated bottom.This process is the dying not yet traversed
By anyone on the road; through which a reverse
Rememberance of the dead does not shine.This process, believe me, is real in time
By which the heroism will mature in my chest
To allow me to rightfully nurse at your breast.
Translation by Tomasz Gil and used with permission
Ten ruch: tak, to jest życie, napędzane wolą
Sprzeciwu wobec siebie, gdyż znajduje śmierć
W sobie samym, to tarcie, dobrotliwy opór
Zmierzający do tego, by zostało w tle
Jednej nieskończoności, tez bezwład ciążenia
Ku przytulnej genezie wypełnionej krwią
Zastałego odoru, tę chęć opadnięcia
Na pewne łóżko, syte bezpieczeństwem dno.Ten ruch jest umieraniem jeszcze nie przeżytym
Przez nikogo po drodze, której nie przebiegło
Wsteczne wspomnienie życia kogoś, kto już zmarł.Ten ruch, uwierz, gdy mówię Ci, jest rzeczywisty
W czasie, który pozwoli dojrzeć bohaterstwu:
Takiemu, co uprawni z Twojej piersi ssać.
In the old churchhouse of Wola
General Sowinski remained,
Old man with a wooden leg,
Defending himself with a sword;
All around him lie commanders
Of battalions with their soldiers,
Muskets scattered, broken cannons,
Everything is devastated!The General will not surrender,
The old man defends himself
Leaning up against the altar
On the sacred linen white,
There he rests his weary elbow
Where they lay the holy missals
On the left side of the altar
Where the priest reads from the GospelSuddenly some soldiers enter,
Servants of the Russian Marshall
Paskiewicz, and beg him: “General,
Surrender now, for why should you
Die so miserably.” On their knees
They plead, as with their own father,
“Hand us your sword now, General,
Or the Marshall himself will come.”“I’ll not surrender to you, Sirs,”
The old man answered calmly,
“Nor to you nor to the Marshall
Will I give my sword away,
Though the Czar himself demand it
Though I’m old, I’ll not surrender,
But with sword I’ll fight the battle
While my heart yet beats within me.Even were there not so much as
One last Pole upon this planet,
I will be compelled to perish
For the good of my dear country,
And the fathers who begot me
I must perish in the trenches,
Sword in hand ’til death still fighting
‘Gainst . . . the enemies of Poland . . .
That … this city might remember
And our little children, too
Who today are in their cradles
As the bombs play in their ears.
I will fight that these, our children
When they’re grown, may well remember
That this day upon the ramparts
Died a General — with leg of wood.When I walked about the city,
The youth would often laugh at me
For walking on a stick of wood,
And stumbling, old man, constantly.
Let them now pronounce the verdict,
Does this wooden leg well serve me,
Will it direct me straight to God,
And will it take me there quickly?My adjutants, stupid dandies,
On your healthy legs so agile,
When the battle cry was sounded
Made good use of such good legs,
Whereas I upon this altar
Lean and rest, a crippled man,
I can’t go in search of death,
But it will come in search of me.Do not kneel thus, Sirs, before me,
I am not a holy man.
But I am a Pole of honor
Struggling to defend … my life …
I forsooth am not a martyr,
But I’ll hold on ’til the end
And whom I can I’ll slaughter,
I’ll give blood … but not my sword.”Thus spoke General Sowinski,
Old man with a wooden leg . . .
Then with flashing sword the General,
Held the bayonets at bay;
‘Til one of the older soldiers
Stabbed him mortally in the breast…
Leaning lifeless ‘gainst the altar
Standing on his leg … of wood…
Translated by Walter Whipple
W starym kościółku na Woli
Został jenerał Sowiński,
Starzec o drewnianej nodze,
I wrogom się broni szpadą;
A wokoło leżą wodze
Batalionów i żołnierze,
I potrzaskane armaty,
I gwery: wszystko stracone!Jenerał się poddać nie chce,
Ale się staruszek broni
Oparłszy się na ołtarzu,
Na białym bożym obrusie,
I tam łokieć położywszy,
Kędy zwykle mszały kładą,
Na lewej ołtarza stronie,
Gdzie ksiądz Ewangelią czyta.I wpadają adiutanty,
Adiutanty Paszkiewicza,
I proszą go: “Jenerale,
Poddaj się… nie giń tak marnie”.
Na kolana przed nim padli,
Jak ojca własnego proszą:
“Oddaj szpadę, Jenerale,
Marszałek sam przyjdzie po nią…”“Nie poddam się wam, panowie –
Rzecze spokojnie staruszek –
Ani wam, ni marszałkowi
Szpady tej nie oddam w ręce,
Choćby sam car przyszedł po nią,
To stary – nie oddam szpady,
Lecz się szpadą bronić będę,
Póki serce we mnie bije.“Choćby nie było na świecie
Jednego już nawet Polaka,
To ja jeszcze zginąć muszę
Za miłą moją ojczyznę,
I za ojców moich duszę
Muszę zginąć… na okopach,
Broniąc się do śmierci szpadą
Przeciwko wrogom ojczyzny,“Aby miasto pamiętało
I mówiły polskie dziatki,
Które dziś w kołyskach leżą
I bomby grające słyszą,
Aby, mówię, owe dziatki
Wyrósłszy wspomniały sobie,
Że w tym dniu poległ na wałach
Jenerał – z nogą drewnianą.“Kiedym chodził po ulicach,
I śmiała się często młodzież,
Żem szedł na drewnianej szczudle
I często, stary, utykał.
Niechże teraz mię obaczy,
Czy mi dobrze noga służy,
Czy prosto do Boga wiedzie
I prędko tam zaprowadzi.“Adiutanty me, fircyki,
Że byli na zdrowych nogach,
Toteż usłużyli sobie
W potrzebie – tymi nogami,
Tak że muszę na ołtarzu
Oprzeć się, człowiek kulawy,
Więc śmierci szukać nie mogę,
Ale jej tu dobrze czekam.“Nie klękajcie wy przede mną,
Bo nie jestem żaden święty.
Ale Polak jestem prawy,
Broniący mego żywota;
Nie jestem żaden męczennik,
Ale się do śmierci bronię
I kogo mogę, zabiję,
I krew dam – a nie dam szpady…”To rzekł jenerał Sowiński,
Starzec o drewnianej nodze,
I szpadą się jako fechmistrz
Opędzał przed bagnetami;
Aż go jeden żołnierz stary
Uderzył w piersi i przebił…
Opartego na ołtarzu
I na tej nodze drewnianej.
My Inexhaustible Ode to Joy
I have a stove
similar to a triumphal arch!They take away my stove
similar to a triumphal arch!!Give me back my stove
similar to a triumphal arch!!!They took it away.
What remains is
a grey
naked
hole.And this is enough for me;
grey naked hole
grey naked hole.
greynakedhole.
Translation from Postwar Polish Poetry by Czesław Miłosz
moja niewyczerpana oda do radości
Mam piec
podobny do bramy tryumfalnej!Zabierają mi piec
podobny do bramy tryumfalnej!!Oddajcie mi piec
podobny do bramy tryumfalnej!!!Zabrali.
Została po nim tylko
szara
naga
jama
szara naga jama.I to mi wystarczy:
szara naga jama
szara naga jama
sza-ra-na-ga-ja-ma
szaranagajama
My guardian angel pursued you across the world,
ran after you always, through forests, over fields,
nudged you toward me, drove you toward me,
pulled you by both hands, pushed you off the straight and narrow
—” whispered something about love, mumbled subconsciously,
smelled like concentrated white nicotiana…
Sitting with you on watch all night,
he called with the voice of a golden trumpet or French horn,
or prayed humbly for your favor,
—”casting his own salvation to the devil!—”
Finally he led you, blind and unwilling,
by force, to my chamber
where, as it sometimes happens, I sat crying,
God knows why.—”
He let you enter first while he stayed behind the door,
danced some sort of heavenly triumphant dance —”
then covered his face with his silver-white robe,
and fell to thinking, full of trepidation —”
and gasped with dread at what had happened —”
Translated by Marie Hall and published in the SlavFile, Summer 1999, Vol. 9, No. 3
Gonił cię mój stróż anioł po świecie, o mój Drogi,
biegł wciąż za tobą przez lasy, przez łany,
potrącał cię ku mnie, zapędzał cię do mnie,
ciągnął za obie ręce, spychał z prostej drogi —”
o miłości coś szeptał, bredził nieprzytomnie,
pachniał jak wytężone białe nikotiany…
Siedzący noc całą przy tobie na warcie
krzyczał głosem jak trąby złote i waltornie,
to znów o łaskę twoją modlił się pokornie
—”zbawienie własne diabłom rzucał na pożarcie! —”
Wreszcie ciebie ślepego, ciebie niechętnego
zawiódł przemocą do mojego pokoju,
gdzie siedziałam płacząca, Pan Bóg wie dlaczego,
jak to się zdarza czasami. —”
Wpuścił cię naprzód, sam został za drzwiami,
zatańczył w triumfie jakiś taniec boski —”
potem twarz zakrył szatą srebrnobiałą,
zamyślił się pełen troski —”
i jęknął z przerażenia nad tym, co się stało —”
All this is from God, who through Christ reconciled us to himself and gave us the ministry of reconciliation;
that is, in Christ God was reconciling the world to himself, not counting their trespasses against them, and entrusting to us the message of reconciliation.
So we are ambassadors for Christ, God making his appeal through us. — 2 Corinthians 5:18-20
With great joy and thanks to Almighty God for the gift of reconciliation I report the following per the minutes of the Supreme Council as published in God’s Field on June 16, 2009 (Vol. 87, Issue 12) and June 30, 2009 (Vol. 87, Issue 13),
St. John’s Cathedral Parish voluntarily rejoined the PNCC. The Rt. Rev. Sylvester Bigaj, Ordinary of the Canadian Diocese, celebrated the first Holy Mass in the Cathedral on Easter Sunday 2009. Bishop Bigaj accepted the Rev. Zbignew Kozar’s application for readmission as a priest of the Holy Polish National Catholic Church. Fr. Kozar will remain as Rector of the Cathedral.
The Parish wrote to the Prime Bishop and the Supreme Council expressing their joy in re-entering the PNCC. The Parish presented a gift to each member of the Supreme Council, a copy of Curry Is Thicker Than Water