When Eve was created distaff extension of Adam, and Adam dug the earth,
Who among them was noble and who of peasant birth?
True, Adam is our father, Eve is our mother,
We all are their children, and each of us a brother.

Translation by Dcn Jim

Gdy Ewa kądziel przędła, Adam ziemię kopał,
Kto tam był szlachcic wtenczas i kto komu chłopał?
Tak Adam gdy nam ojcem, Ewa gdy nam macią,
Wszyscyśmy sobie równą z tych rodziców bracią.

Dilexi quoniam exaudiet Dominus

Thanks for Homely Benefits

A granted request

1 I have loved that the Lord hath heard the voice of my weeping
And He hath not turned away His face from the begging one.
2 And He hath inclined His ear unto me
And having accepted a supplication of the humble one He gave what I had asked for.

A tragedy and a consolation

3 For troubles compassed me from all sides
And for a hard heartache I had not measure in sorrow.
4 When the half of my soul was deprived of me
And all decorations of life and fortunes fell down from my head.
5 I knew not in that adventure, where to turn unto
And for confusion of the internal senses I forgot about a medicine from the heaven.
6 Until a good friend shall say unto me some time:
Trust the Lord in thy wanting and He shall console thee.
7 I only thought, gasped and told and at once help from the heaven
For our God is good and the Lord is very pitiful.

Beneficent God

8 His generous hand granteth benefits unto unworthy and thankless ones
And also often unto unaware ones.
9 The human wanteth not to give or knoweth not how or feareth becoming poor because of a gift;
But God, as a sea, filleth both small and big rivers with waters of countless graces.
10 Wonderful generosity of this Lord that giveth so much, having everything
And having given so much He gave also in addition Himself unto people for salvation!

The grace which I have received

11 I have received, I confess: I humiliated myself and the Lord made me well
Not looking at my vileness, that I am unworthy, but at His omnipotence, that He is beneficent.
12 For He, having thrown off a garb of heartache, dressed me up with a wedding coat
And making up for the loss, He dried my ears from weeping.
13 Giving me a similar rescue, He gave a brake and restoration in the fall
And this way He teared my soul out of death.
14 Dispensing the grace for supporting in the adventure,
He gave a footing for the legs against a mistake that should abuse the eternal majesty.
15 Therefore I thank the Lord for this grace with a low bow;
I thank for making up for the loss and I stay in certain hope that I shall be liked by Him in the land of the living as well.
16 Glory unto the Father and unto the Son and unto the Holy Spirit;
As it was in the beginning, so it is now and it shall be forever and in the ages of ages. Amen.

From the translator’s website of Psalms by Kochowski

Za domowe dobrodziejstwa dzięka

Wysłuchana prośba

1 Ukochałem, iż wysłuchał Pan głos płaczu mego
I nie odwrócił oblicza Swego przed żebrzącym.
2 I nakłonił ucha Swego ku mnie,
A suplikę uniżonego miłościwie przyjąwszy, dał, o com Go pokornie żądał.

Dramat i pocieszenie

3 Albowiem ogarnęły mię były zewsząd dolegliwości,
A dla ciężkiego utrapienia w żalu miary nie miałem.
4 Gdy mi odjęta była połowica dusze mojej
I wszystkie ozdoby życia i fortun z głowy mojej spadły.
5 Nie wiedziałem w takiej przygodzie, gdzie się obrócić,
A przez zamięszanie zmysłów wnętrznych zapomniałem o lekarstwie z nieba.
6 Aż ci mi kiedy niekiedy dobry przyjaciel powie:
Zdaj na Pana żądanie Twoje, a On cię pocieszy.
7 Jenom pomyślił, westchnął i wymówił, aż zaraz z nieba pomoc,
Gdyż Bóg nasz dobry i Pan wielce litościwy.

Dobroczynny Bóg

8 Szczodra ręka Jego sypie dobrodziejstwa na niegodnych i niewdzięcznych,
A często i na niewiadomych.
9 Nie chce dać człowiek albo nie umie albo się datkiem zubożyć boi;
Bóg zaś, jako morze, i małe, i wielkie rzeki napełnia wodami łask nieprzebranych.
10 Dziwna tego Pana szczodroto! Który mając wszytko, tak siłę daje,
A dawszy siłę i sam się dał ludziom na zbawienie w przydatku.

Łaska, której doznałem

11 Doznałem, wyznawam: uniżełem się, a Pan mi dobrze uczynił,
Nie patrzając na podłość moję, żem niegodny, ale na wszechmocność Swoję, iże jest dobroczynny.
12 Bo zrzuciwszy ze mnie wór utrapienia, odział mnie płaszczem weselnym
I nagrodziwszy stratę, osuszył oczy moje od płaczu.
13 Dawszy mi ratunek podobny, dał hamulec w upadku i podźwignienie,
A tak wyrwał duszę moję od śmierci.
14 Udzieliwszy łaskę do podparcia w przygodzie,
Dał warunek nogom od usterku, majestat wieczny obrażającego.
15 Za tę tedy łaskę Panu z niskim upadnieniem dziękuję;
Dziękuję za nagrodę utraty, a oraz i w pewnej nadziei zostaję, że Mu się podobać będę w krainie żyjących.
16 Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu;
Jako była na początku, tak i teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.