When, with the bronze coloured rust
Of yellowing autumn leaves, wilting clouds languish,
We guess what is the message these clouds hold for us,
While saddening in their far-distant anguish.

Gossamer settles soft upon each greying lock,
Lamps flicker for dead souls on each grave,
Will come soon, will come soon, that last hour on the clock
When towards these lamps our souls also shall leave.

If life is but a thread, then one can cut this thread,
Can float off on a cloud, as if on silver raft,
Ah, how easy, ah how easy would life be instead
If dying were not easier by half!

Translated by Marcel Weyland

Kiedy miedzianą rdzą
Po żółkłych jesiennych liści więdną obłoki,
Zgadujemy, czego od nas obłoki chcą,
Smutniejące w dali swojej wysokiej.

Na siwych puklach układa się babie lato,
Na grobach lampy migocą umarłym duszom.
Już niedługo, niedługo czekać nam na to,
Już i nasze dusze ku tym lampom wkrótce wyruszą.

Jeżeli życie jest nicią – można przecięć tę nić,
I odpłynąć na obłoku niby na srebrnej tratwie…
Ach, jak łatwo, ach, jak łatwo byłoby żyć,
Gdyby nie żyć było jeszcze łatwiej!