I’d buy you, Wisdom, with all of the world’s gold
-But is there any truth in what we’re told
About your power to purge our human thought
Of all its dread, and raise up the distraught
Spirit to heaven, to the highest sphere
Where angels dwell beyond distress and fear?
You see mere trifles in all human things;
Mourning and mirth are two extended wings
On which you bring us equanimity,
Yourself unmoved by Death, calm, changeless, free.
For you, the rich man is the one who owns
No more than what’s enough ? no precious stones,
Or land, or rents; you see through to the truth,
The misery beneath the gilded roof;
But if poor people heed your sober voice,
You do not grudge the poor their simple joys.
To think that I have spent my life in one
Long climb towards your threshold! All delusion!
Wisdom for me was castles in the air;
I’m hurled, like all the rest, from the topmost stair.

Translated by Seamus Heaney

Kupić by cię, mądrości, za drogie pieniądze,
Która (jesli prawdziwie mienią) wszytki żądze,
Wszytki ludzkie frasunki umiesz wykorzenić,
A człowieka tylko nie w anioła odmienić,
Który nie wie, co boleść, frasunku nie czuje,
Złym przygodam nie podległ, strachom nie hołduje.
Ty wszytki rzeczy ludzkie masz za fraszkę sobie,
Jednaką myśl tak w szcześciu, jako i w żałobie
Zawżdy niesiesz; ty śmierci namniej sie nie boisz,
Bezpieczną, nieodmienną, niepożytą stoisz.
Ty bogactwa nie złotem, nie skarby wielkiemi,
Ale dosytem mierzysz i przyrodzonemi
Potrzebami; ty okiem swym nieuchronionym
Nędznika upatrujesz pod dachem złoconym,
A uboższym nie zajźrzysz szcześliwego mienia,
Kto by jedno chciał słuchać twego upomnienia.
Nieszcześliwy ja człowiek, którym lata swoje
Na tym strawił, żebych był ujźrzał progi twoje.
Terazem nagle z stopniów ostatnich zrzucony
I miedzy insze, jeden z wiela, policzony.