We rushed to work, our heads hunched over,
Through a smoky mist that stank of sulphur.
A tram rang in the distance. We were wet
From drizzling rain, and being late, and sweat.
Our nylon coats, inflated by the wind,
Rose up behind each back like angry wings–The force of charging hussars, raging angels’ wrath
Compelled us and we cleared a path
So fiercely that the ground beneath us shook
And no one dared to stop us, dared to look . . .Then suddenly the tram arrived. Once we climbed in,
a crush of bodies pinned our feathers to our skin.Only late arrivals hanging outside on the steps
Kept their wings, wind-blown, majestic, and wet.
Translated by Stanislaw Baranczak and Clare Cavanagh
[audio:https://www.konicki.com/wp-content/uploads/2009/10/piesni-wojskowe-a-te-skrzydla-polamane-reprezentacyjny-zespol-artystyczny-wojska-polskiego-lAGE.mp3]Jadą husarze do pracy z połamanymi skrzydłami,
które jak garb ogromny skrywają pod płaszczami…A te skrzydła połamane, deszczem, ogniem wysmagane,
A te skrzydła jeszcze grają, jescze polskie pieśni znają.
A te skrzydła jak sztandary niepodległej starej wiary
Jeszcze mają blask, jeszcze mają blask.
A te skrzydła okrwawione, w tylu bitwach poranione,
Choć zmalały, spopielały, jeszcze siły nie straciły,
Jeszcze są jak dawniej były,
Jeszcze skrzydła dawnej chwały mogą unieść nas!Teczki w spoconych rękach trzymają tak kurczowo
jakby w nich były zwinięte sławne chorągwie bojowe.
Kołyszą się w pekaesach, tramwajach, brudnych wagonach.
Opada sen na husarię jak zakurzona zasłona…Każdy, aby się żyło, dosiada swojej biedy.
Na gorsze się nie zmieniło. Byle się, bracie, nie dać!
Byle się dzień przewalił i drzwi za sobą zatrzasnąć!
Byleby dzieciom ocalić małego piórka jasność.
