Give me a mile of land – or even less.
A piece of turf would serve me, friends, if there
You placed a man, one man whose fearlessness
Had freed him, soul and body, from despair.
Within his brain I’d work my spells to show
A statue with two faces, both aglow.

Give me a planet smaller than the moon,
A golden squadron tinkling from its tail,
And let it skim the forests, let its croon
Be hallowed by one patriot’s dying wail
Then shall I fetch unknown angelic things
And stand, wings open, on that star that sings.

When I, my friends, implore my God to grant
Me a poor country and the right to fight,
I seem to see our chivalries aslant
The thunder of our enemies in flight.
Hot in pursuit, I reach the stars : then sleek
Sneers of sharp light ask crudely what I seek.

Stars, you are cold small Satans made of clay,
Intense with disbelief. And I, half-crazed,
Am broken by your hate. Dreams make me say
That Poland burns already: and I have raised
Fountains of flame to prove my country could.
But all that burns is my own heart – like wood.

Translated by Jerzy Peterkiewicz and Burns Singer

Dajcie mi tylko jednę ziemi milę —“—“
Może, o bracia, za wiele zachciałem!
Dajcie mi jedną bryłę —“ na tej bryle
Jednego —“ duchem wolnego i ciałem,
A ja wnet z siebie sprawię i pokażę,
Że taki posąg —“ dwie będzie miał twarze.

Dajcie mi gwiazdę mniejszą od miesiąca,
Kometę złotym wiejącą szwadronem,
Niechaj po lasach będzie latająca,
A tylko święta jednym polskim zgonem,
A ja wnet siły dobędę nieznane,
Skrzydła wyrzucę —“ i wnet na niej stanę…

O bracia moi! kiedy krzyżem leżę
A proszę Boga o kraj, o człowieka —“—“
To mi się zdaje, że tętnią rycerze,
A wróg z piorunem przed nimi ucieka…
Chcę biec —“ lecz kiedy na blask gwiazd wynidę,
Gwiazdy mię drwiące pytają, gdzie idę.

O gwiazdy zimne, o świata szatany,
Wasze mię wreszcie niedowiarstwo zwali…
Już prawie jestem człowiek obłąkany,
Ciągle powiadam, że kraj się już pali,
I na świadectwo ciskam ognia zdroje —“—“
A to się pali tylko serce moje!…