Old sparrows grouping on a tree,
Very learnedly conversed,
Finding fault with ev’ry bird, whate’er it be.
Hoopoo’s tuft-head provoked their gossip first.
The jay, thinking he is pretty, is so vain.
The golden oriole, like the thrush, is plain.
The dove pretends modesty, but when she flies
Her aspiring flight her gentle mien belies.
The cuckoo, most selfish all the birds among,
Slips slyly in other nests her helpless young.
The bullfinch alights upon the highest tree,
Goldfinch thinks his song the finest melody.
And a crazy-head, the wagtail he flies,
As soon as the morning’s light begins to rise,
Out to each nook and corner —” everywhere,
With turned-up tail and eager, prying air.
But as these birds themselves were only sparrows,
They at others shot their arrows.
But idlers they through summer sweet,
Who but consumed the farmer’s wheat.
Translation from Poets and Poetry of Poland A Collection of Polish Verse, Including a Short Account of the History of Polish Poetry, with Sixty Biographical Sketches of Poland’s Poets and Specimens of Their Composition by Paul Soboleski
Wmieszał się stary wróbel pomiędzy kurczęta,
Między młode indyczęta,
Zajadał u nich obiady, śniadania:
I dawał za to lekcje im latania.
Raz im rozprawiał, jak latają pawie,
To znowu o tem, jak lecą żurawie,
Jak bekas leci, a czajka inaczej.
Co to wszystko znaczy?
Z kąd, i dla czego ta różność pochodzi?
Dziwili się ucznie młodzi,
I wielkiej u nich już używał chwały;
Kiedy młode jaskółki z gniazda wyleciały.
Raz tedy ucznie jego widząc jaskółeczkę,
Jak ona ledwo podniesie się z ziemi,
Pod niebem buja już skrzydły lekkiemi.
Wzięli wołać: że chcą tak polatać troszeczkę.
" Ah! fuknął wróbel, co wara zważać na to,
" Ze ktoś leci; wy lekcji mej słuchajcie dalej.
" Pierwiej w teorji bądźmy doskonali,
" A na praktykę ruszym w przyszłe lato. »
