Within the vale the stream runs on.
Sycamores shield it with their boughs.
I think of evenings long since gone
When you, Justine, and I made vows.

Night passed too quickly: then pale day
Allowed one single last caress.
Our love had stolen sleep away.
Love feeds upon our sleeplessness.

Dawn whitened earth. We saw on each
Sycamore diamond signatures.
We sat unmoving, without speech,
And carved our names, my name and yours.

No one sneered, and no one knew;
Heaven alone watched over us.
There was no guilt between us two.
Heaven did not think me infamous.

Look answered look as hand clasped hand.
Two mouths, made one, drank from one bowl.
Our bodies learned to understand
And soul, when asked, replied to soul.

Then thunder came: a storm arose:
An ancient oak fell like a stone:
And, trembling as you held me close,
You said, “I will not die alone.”

Here, to this stream, that apple tree,
I often come and try to think.
My thirst was never slaked till she
With her own hands gave me to drink.

But nothing in this world will keep.
Fate parts us, angry Fate, and blind.
A country yokel tending sheep
Has blotted out the names we signed.

No, there is not a single trace.
The wood is overgrown and sere.
The stream, the sycamores, keep their place,
But you Justine, you are not here.

Translated by Jerzy Peterkiewicz and Burns Singer

Potok płynie doliną,
Nad potokiem jawory,
Tam ja z tobą, Justyno,
Słodkie pędził wieczory.

Noc się krótka zdawała,
Żegnamy się z świtaniem,
Miłość sen nam zabrała,
Miłość żyje niespaniem.

Nikt nie widział, nie szydził,
Niebo świadek jedyny!
Jam się nieba nie wstydził,
Miłość była bez winy.

Raz się chmura zebrała,
Piorun skruszył dębinę;
Tyś mię drżąca ściskała
Mówiąc: “Sama nie zginę.”

Oto przy tym strumieniu,
Oto przy tej jabłoni,
Wieleż razy w pragnieniu
Wodę piłem z jej dłoni?

Dziś, kiedy nas w swym gniewie
Los rozdzielił opaczny,
Znaki nasze po drzewie
Popsuł pasterz niebaczny.

I ślady się zmazały!
Las zarasta krzewiną!
Potok, drzewa zostały;
Ciebie nie masz, Justyno!