The fairest flow’rets of the mead
I wreathe in garlands for thy head, —”
For thee, for none but thee, who art
The very empress of my heart.

O place upon thy graceful brow
The blooming wreath I offer now,
So let me in thy bosom rest
As thou dost dwell within my breast.

There’s not a moment but doth bring
Thy memory upon its wing;
Sleep cannot drive thy thoughts from me,
For when I sleep I dream of thee.

And may I hope thou dost not deem
Me worthless of thy heart’s esteem;
That thou wilt hear my passion’s tone,
And recompense it with thine own?

But O! my tongue cannot conceal
The thoughts, the fears, the doubts I feel —
That other longing eyes may stray
O’er charms so beautiful, so gay.

O maiden! if those charms are mine,
Veil, veil from all those charms of thine;
For it were madness should they mov6
Other impassion’d youths to love.

All other ills I’ll calmly share, —”
Injury and insult I can bear ;
But not to see another dwell
In thine eyes’ sunshine, — that were hell.

Translation from Wybór Poezyi Polskiey — Specimens of the Polish Poets Poets with Notes and Observations on the Literature of Poland by Sir John Bowring.

Komum ja kwiateczki rwała,
A ten wianek gotowała?
Tobie, miły, nie inszemu,
Któryś sam mił sercu memu.

Włóż na piękną głowę twoją
Tę rozkwitłą pracą moję;
A mnie samę na sercu miej,
Toż i o mnie sam rozumiej.

Żadna chwila ta nie była,
Żebych cię z myśli spuściła;
I sen mię prace nie zbawi,
Śpię, a myślę, by na jawi.

Tę nadzieję mam o tobie,
Że mię też masz za co sobie:
Ani wzgardzisz chucią moją,
Ale mi ją oddasz swoją.

Tego zataić nie mogę,
Co mi w sercu czyni trwogę;
Wszytki tu wzrok ostry mają
I co piękne, dobrze znają.

Prze Bóg, siostry, o to proszę,
Niech tej krzywdy nie odnoszę,
By mię która w to tknąć miała,
O com sie ja utroskała.

O wszelako inszą szkodę
Łacno przyzwolę na zgodę;
Ale kto mię w miłość ruszy,
Wiecznie będzie krzyw mej duszy!