Then we took out his furniture. In the yard
a truck waited, ready to go.
Inside, cement leftovers, tangled chains,
rags, greasy papers, blankets.
So many things—”all at once—”became refuse.
The reversed landscapes of a mirror, the cupboard
with successive layers of paint cracked
as a river-bed when water retires,
the meter he checked the day before
the reader was due. And others. Then
we left that place, shouting and quarrelling
over little things; she didn’t even look
back at the pockmarked walls. Then, in another
city, she tore up all the photographs and letters
from him and grew old fast. She remembers,
cries, curses. Then we’ll take out her furniture.

Translated by Tadeusz Pióro.

Potem wynieśliśmy jego meble. Na podwórku
czekała ciężarówka gotowa do drogi.
W środku resztki cementu, splątane łańcuchy,
szmaty, tłuste papiery, koce.
Tyle rzeczy – nagle – stało się śmieciem.
Odwrócone krajobrazy lustra, kredens
z kolejnymi warstwami farby, które pękały
jak rzeczne dno po ustąpieniu wody,
licznik sprawdzany przez niego dzień przed
wizytą inkasenta. Oraz inne. Potem
opuściliśmy to miejsce, krzycząc i kłócąc się
o drobiazgi. Nie obejrzała się nawet
na poszarpane odłamkami ściany. Potem, w innym
mieście, podarła wszystkie zdjęcia i listy
od niego i zestarzała się szybko. Wspomina, płacze,
przeklina. Potem wyniesiemy jej meble.