The furies torment me, Orfeus,
They tell me to renounce reason
So I will fly in the skies – like Perseus,
And beauty – from the purest white waters,
At dawn’s pale rosy light – will spring
And let me – quench my thirst – I’m burning –
There Parnassus – now and again something in darkness lights
Those … silvery olive trees’ white bark
Dressing them in golden armor. – O witches,
If you are in this forest setting red
Fires – show me the threads
Of life – if the strand’s spun
With my tears – pain – lonely torment,
My heart’s epileptic leaps –
Is near the end –

Translation by Tomasz Gil and used by permission.

Przez furie jestem targan ja, Orfeusz,
Mówią mi, abym wyrzekł się rozumu,
A będę latał niebem – jak Perseusz,
A piękność… z wody najbielszego szumu,
Przy bladym różu jutrzenki… wytryśnie
I da mi… otchnąć się… Płomieniem gorę…
Tam Parnas… coraz coś w ciemnościach błyśnie
I tę… srebrzystych oliw białą korę
Ubiera w złote pancerze. – O jędze,
Jeśli jesteście w tym lesie czerwone
Płomieniskami… pokażcie mi przędze
Żywota… jeśli pasmo uprzędzione
Z łez mych – boleści – targań się samotnych,
Epileptycznych skoków mego serca –
Bliskie już końca…