The lip is the lip’s friend, the hand the hand’s
Lying next each other each one understands
To whom he belongs – each one of the buried dead.
Unwillingly the night goes overhead;
The earth asserts itself, but hesitantly ;
And leaflessly the leaves move on a tree.
God stirs the wind and space: but He is high
Above the forest’s distant forest sigh.
The wind says this to space:
“I’ll not be back
Across this forest while the night shines black.”
Still darkness thickens, pierced by small starlight.
The seagulls flying over the sea are white.
One says : “I’ve heard the fate of stars foretold.”
The next: “I’ve watched the heavens themselves unfold.”
The third is silent, but because it knew
Two bodies, glowing in the darkness, who
Wove darkness into their embrace: it found
Them made of the caress in which they wound.

Translated by Jerzy Peterkiewicz and Burns Singer

Wiedzą ciała, do kogo należą,
Gdy po ciemku obok siebie leżą!
Warga-wardze, a dłoń dłoni sprzyja-
Noc nad nimi niechetnie przemija.
Świat się trwali, ale tak niepewnie!…
Drzewa szumią, ale pozadrzewnie!…
A nad borem, nad dalekim borem
Bóg porusza wichrem i przestworem.
I powiada wicher do przestworu:
“Już nie wrócę tej nocy do boru!”-
Bór się mroczy, a gwiazdy weń świecą,
A nad morzem białe mewy lecą.
Jedna mówi:”Widziałam gwiazd losy!”
Druga mówi:”Widziałam niebiosy!”-
A ta trzecia milczy, bo widziała
Dwa po ciemku pałające ciała…
mrok, co wsnuł się w ich ściśliwe sploty,
Nic nie znalazł w ciałach, prócz pieszczoty!