On April 1, 2009 we observe the 143rd anniversary of the birth of Franciszek Jan Hodur, who was born on Easter Sunday, April 1, 1866 in Żarki, Poland. In order to honor this event, God’s Field, the Official Organ of the Polish National Catholic Church, reprinted a poem by Franciszek Chmiel which was printed in the 1936 edition of Straż on the occasion of the 70th birthday of Bishop Hodur. The poem was translated by the Most Rev. Robert M. Nemkovich, Prime Bishop of the Polish National Catholic Church.

On the First day of April, at the beginning of Spring,
When after the winter everything bursts forth to life,
This is a joyous day for us, National Catholics,
As well as for other good Polish people.

On this day a truly great Pole,
That is Bishop Hodur, a friend of the people,
Who suffered together with the people not for his own cause,
But desired that we would break our fetters

In which we were bound up to our ears,
We did not have the strength to break away
because of our own inability,
Until Bishop Hodur crushed those bonds —
And we are free through his assistance.

At the present time already twenty-thousand people
Are free in America and in the Fatherland;
God grant that yet twice as many more
In the near future would be united together with us.

I believe that the wish herewith can be fulfilled,
And that it is even possible that a million people
Would recognize where God’s true Temple is —
With working together with struggle,
we will achieve that miracle.

Bishop, we wish you good health, happiness
And in His intentions every success
So that in your immigrant life here in America, and
In your further life you would not experience tribulations.

These are my simple, but sincere wishes,
On Bishop’s 70th year anniversary —
Through the Straz newspaper I extend greetings:
I wish you, Bishop, “sto lat” — one hundred years.

W dniu pierwszego kwietnia, na początku wiosny,
Gdy wszystko po zimie do życia się budzi,
Dla nas Narodowców ten dzień nam radosny,
Jakoteż i innych dobrych polskich ludzi.

W tym dniu się urodził Wielki Polak prawy,
To Ksiądz Biskup Hodur, przyjaciel ludowy,
Który cierpiał z ludem nie dla swojej sprawy
Lecz pragnął abyśmy zerwali okowy.

W których to okowach byliśmy po uszy,
Nie mieliśmy siły wyrwać się z niemocy,
Aż Ksiądz Biskup Hodur te okowy kruszy —
I jesteśmy wolni przy Jego pomocy.

Już obecnie wolnych jest dwieście tysięcy,
Ludu W Ameryce i w Ojczystej ziemi;
Daj Boże, by jeszcze drugie tyle więcej,
W krótkim czasie z nami byli połączeni.

Wierzę, ze się ziszczą niniejsze życzenia,
A nawet możliwe, że miliony ludu
Poznają, gdzie Boża prawdziwa Świątynia
Wspólną Pracą, Walką, dokonamy cudu.

Księdzu Biskupowi zdrowia, szczęścia życzę,
A w Jego zamiarach wszelkiej pomyślności:
Aby na wychodźstwie, tutaj w Ameryce,
W dalszem swojem życiu nie zaznał przykrości.

To są moje skromne, lecz szczere życzenia,
W siedemdziesiąt lecia Biskupa rocznicę —
Ja przez Straż gazetę składam pozdrowienia:
Księdzu Biskupowi sto lat życia życzę.