He is not a man who strives for a soldier’s pay,
Nor who stains his hands with blood a fool to repay.
Not he who has ample courage and great power,
Nor he for whom life is not worth living longer.
Not he who tears ropes and breaks an iron horseshoe
In his hands, not the one who can twist and wrench too
A steel nail or can stop a mill wheel in its gate
Or who can break up with his forehead an oak plate.
Not the one who breaks with his head somebody’s door,
Nor he who gulps down several gallons or more.
Not the one who manages with luck his duels,
Nor in whose heart no fear of enemy dwells.
Not he whose arm is stronger or can withstand blows,
Not he who can endure considerable woes.
But the one who bore bravely Fortune’s punishment
Or disappointments and who never underwent
Any change at all in good days or in distress,
Him I call a man and thank for his manliness.

Translated by Michael J. Mikoś

Nie to mąż, który żołdem rycerskim się bawi,
Nie to, który nad błaznem pomstą ręce skrwawi.
Nie to, który dość serca ma i wielkość siły,
Ani też to, któremu i żywot niemiły.
Nie to, który postronki targa i podkowy
Żelazne w ręku łamie, nie to, kto stalowy
Gwóźdź kręci albo młyńskie zastanawia koło,
Albo talerz dębowy rozbija o czoło.
Nie to, który swą głową cudze drzwi wybija,
Ani ten, który garców kilka duszkiem pija,
Nie to, który szczęśliwie pojedynki stroi,
A nieprzyjaciela się żadnego nie boi.
Nie to, który duż w ręku albo na raz trwały,
Nie to, który szwank może wytrzymać niemały.
Ale ten, który mężnie Fortuny skaranie
Albo frasunku znosił, a żadnej odmianie
Tak w złym, jako i w dobrym nie podległ, takiego
Mężem zowie i dank mu daję męstwa jego.