They sleep well here whom Allah loved and kept
     And treasured in his vineyard fair and fine,
Most lustrous of the Orient pearls that shine,
     Which youth found where the waves of passion swept.
Here, where in peace perpetual they have slept,
     A turban beckons where the roses twine,
A banner flutters out in silken line,
     And sometimes here a Giaour’s name is kept.

Oh! roses of this paradise of old,
     The eyes that loved not Allah saw you not,
Nor arms that prayed not eastward could enfold!
     But now a Christian treads this hallowed spot;
Wise Allah, curse not him who bows his head
     Amid the marble shrines of Allah’s dead!

Translated by Edna Worthley Underwood and provided under a Project Gutenberg license.

Tu z winnicy miłości niedojrzałe grona
Wzięto na stół Allaha; tu perełki Wschodu,
Z morza uciech i szczęścia, porwała za młodu
Truna koncha wieczności do mrocznego łona.

Skryła je niepamięci i czasu zasłona,
Nad niemi turban zimny błyszczy śród ogrodu,
Jak buńczuk wojska cieniów, i ledwie u spodu
Zostały dłonią Gaura wyryte imiona.

O wy róże edeńskie! u czystości stoku
Odkwitnęły dni wasze pod wstydu liściami,
Na wieki zatajone niewiernemu oku.

Teraz grób wasz spójrzenie cudzoziemca plami,
Pozwalam mu—”darujesz o wielki Proroku!
On jeden z czudzoziemców poglądał ze łzami.