What wilt Thou from us, Lord, for Thy bounteous gifts,
what for Thy goodness which is measureless?
The Church will not contain Thee; everything is full of Thee:
Limbo and Sea and Earth and Heaven.

I know Thou needest not gold, as all the things are Thine
that man in the world calls his.
Thus, Lord, we praise Thee from our grateful hearts,
lacking a more fitting gift.

Thou art Lord of all the world, Thou didst build Heaven
and embroider it beautifully with golden stars;
Thou didst lay the foundations of the vast Earth
and cover its nudity with various herbs.

The sea, at Thy command, keeps to its shores,
fearful to cross its prescribed bounds;
the rivers hold great abundance of inexhaustible waters;
bright day and dark night observe their hours.

For Thee Spring brings forth different flowers,
for Thee Summer walks with a wreath of corn,
Autumn offers wine and various apples,
then slothful Winter rises for a meal prepared.

Through Thy grace nocturnal dew falls on the withered herbs,
and the rain quickly refreshes the parched corn;
from Thy hands all animals take their food;
and Thy bounty nourishes all.

O everlasting Lord, be praised now and for ever!
Thy grace, Thy goodness will have no end.
Keep us as long as Thou deignest on this lowly earth;
only let us be ever under Thy wings!

— English translation by Wiktor Weintraub

Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary?
Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?
Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie,
I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie.

Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszystko Twoje,
Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje.
Wdzięcznym Cię tedy sercem, Panie, wyznawamy,
Bo nad to przystojniejszej ofiary nie mamy.

Tyś pan wszystkiego świata, Tyś niebo zbudował
I złotymi gwiazdami ślicznieś uchaftował;
Tyś fundamet założył nieobeszłej ziemi
I przykryłeś jej nagość zioły rozlicznemi.

Za twoim rozkazaniem w brzegach morze stoi,
A zamierzonych granic przeskoczyć się boi;
Rzeki wód nieprzebranych wielką hojność mają.
Biały dzień a noc ciemna swoje czasy znają.

Tobie k’woli rozliczne kwiatki Wiosna rodzi,
Tobie k’woli w kłosianym wieńcu Lato chodzi.
Wino Jesień i jabłka rozmaite dawa,
Potym do gotowego gnuśna Zima wstawa.

Z Twej łaski nocna rosa na mdłe zioła padnie,
A zagorzałe zboża deszcz ożywia snadnie;
Z Twoich rąk wszelkie źwierzę patrza swej żywności,
A Ty każdego żywisz z Twej szczodrobliwości.

Bądź na wieki pochwalon, nieśmiertelny Panie!
Twoja łaska, Twa dobroć nigdy nie ustanie.
Chowaj nas, póki raczysz, na tej niskiej ziemi;
Jedno zawżdy niech będziem pod skrzydłami Twemi!